به دلایل مختلف ممکن است موسسه ها و شرکتهای تجاری اقدام به تهیه و استفاده از علایم تجاری کنند که تولید، معرفی و فروش و در نتیجه سود بیشتری را عاید آنان میکند. با این ویژگی ها برخی موسسه های دیگر برای رقابت و تحمل هزینه کمتر و کسب سود بیشتر، اقدام به استفاده از علامت تجاری تولیدی این شرکت ها میکنند. برای جلوگیری از سوء استفاده و به منظور حمایت از مالکیت معنوی، ثبت این علایم ضروری است. در این میان ممکن است ثبت علامت با مشکلاتی مواجه باشد که طرح دعوی را اجتناب ناپذیر میکند.
الف – طرفین دعوی
اصحاب دعوا، خواهان آن هر شخص اعم از حقیقی یا حقوقی که تقاضای ثبت علامت تجاری را از اداره مالکیت صنعتی داشته باشد و خوانده دعوا اداره مالکیت صنعتی است.
ب – دادگاه صلاحیت دار
حسب ماده 59 قانون رسیدگی به اختلافات ناشی از اجراء این قانون و آیین نامه اجرایی آن، در صلاحیت شعبه یا شعب خاصی از دادگاه های عمومی تهران است که حداکثر تا شش ماه بعد از تاریخ تصویب این قانون توسط رییس قوه قضاییه تعیین می شود. تصمیمات اداره مالکیت صنعتی توسط اشخاص ذینفع قابل اعتراض است و دادخواست مربوط باید ظرف دو ماه از تاریخ ابلاغ تصمیم به ذینفع، به دادگاه صالح تقدیم گردد. تجدید نظرخواهی از آراء و نحوه رسیدگی، تابع مقررات آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی است. لذا شعبه ای از دادگاه عمومی تهران که توسط رییس قوه قضاییه تعیین می شود، صالح به رسیدگی است.
ج – ارکان دعوا
انتخاب نام شرکت ها با توجه به شباهت های ظاهری بین کلمه انتخابی جهت ثبت و کلمه ثبت شده برای ثالث، جلوگیری از به اشتباه انداختن مصرف کنندگان و نیز نحوه تلفظ کلمات، به تنهایی کافی نیست. لذا شرکت ها علاوه بر استفاده از نام تجاری از علامت تجاری هم استفاده میکنند. این علامت نیز نیازمند ثبت است، اما گاه ممکن است اداره مالکیت صنعتی از ثبت آن به دلایلی که خود آن را موجه می داند خودداری کند. لذا لازم است در صورت خودداری اداره در ثبت، دادگاه بدوا استعلام لازم را جهت فقدان سابقه ثبتی علایم مشابه و عدم مغایرت آن با اصول و مبانی حرفه ای گروهی که انتخاب شده و تطبیق آن با دسته بندی کالاها به عمل آورده و سپس حکم به الزام به ثبت با رعایت قانون را صادر کند.
د – مستند قانونی
مواد 14،13،12،11،10 و 59 قانون ثبت اختراعات و طرح های صنعتی و علایم تجاری مصوب 7/8/86 مورد استناد دادگاه ها در رسیدگی خواهد بود که در رأی ذیل آن را ملاحظه می نمایید:
خواهان شرکت خوش نوش….. با وکالت آقای م دادخواستی به طرفیت خواندگان شرکت…..(سهامی عام) و دانشگاه علوم پزشکی….. به خواسته الزام خواندگان به صدور آگهی ثبتی استفاده از علایم پارسی کولا و تمدید پروانه تولید محصولات مطرح و ضمن آن تقاضای دستور موقت مبنی بر رفع ممنوعیت تجویز تولید محصولات گروه پارسی کولا نموده است. از جمله موارد ممنوعیت تولید و توزیع محصول با توجه به انقضاء پروانه ساخت نوشابه گازدار با طعم لیمو رنگی(10831/49) در تاریخ 9/7/87 و عدم تمدید پروانه است که در نامه شماره……..13/7/89 معاونت غذا و دارو دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی آمده است.
از آن جایی که اشاره شد تمدید پروانه هر ده سال یک بار و لازمه تمدید آن آگهی ثبت استفاده از علامت تجاری در روزنامه رسمی است که خوانده ردیف اول از صدور آگهی امتناع می نماید و به این علت ممنوعیت تولید محصولات از سوی دانشگاه علوم پزشکی اعلام شده و چون خواهان طی فیش پیوست پرونده حسب دستور دادگاه خسارت احتمالی را به صندوق دولت تودیع نموده و به لحاظ احراز فوریت امر در اجرای مواد 310 به بعد قانون آیین دادرسی مدنی قرار دستور موقت مبنی بر رفع ممنوعیت از تولید محصولات شرکت خوش نوش….. به لحاظ عدم تمدید پروانه ناشی از عدم درج آگهی ثبت استفاده ازعلامت تجاری صادر و اعلام می گردد.
این دستور تاثیری در ماهیت موضوع نداشته و اجرای آن مستلزم تایید ریاست محترم حوزه قضایی و در صورت تایید پس از ابلاغ قابل اجراست.
