مطابق ماده 194 قانون امور حسبی کسانی که صلاحیت درخواست مهر و موم ترکه را داشته اند، صالح به درخواست برداشتن مهر و موم می داند. لذا ممکن است درخواست کننده برداشتن مهر و موم شخصی باشد که مهر و موم به درخواست وی به عمل نیامده است. دادگاه با احراز شرایط مقرر در مواد 194 به بعد قانون مرقوم اقدام به برداشتن مهر و موم می نماید.
الف – طرفین درخواست
ماده 167 قانون امور حسبی، اشخاصی را که می توانند درخواست مهر و موم را نمایند نام می برد که عبارتند از ورثه، وصی، موصی له و طلبکار و مطابق ماده 194 همین اشخاص می توانند درخواست برداشتن آن را نمایند و تمام وراث، وصی و موصی له باید در درخواست ذکر شوند.
ب – مرجع صالح
درخواست مزبور از مرجعی که قبلا مهر و موم را انجام داده است، صورت می پذیرد. گر چه ماده 195 آن را در صلاحیت دادگاهی که در مورد اصل ترکه صالح است قرار داده است.
ج – ارکان رسیدگی
مطابق ماده 196 قانون امور حسبی، دادگاه با تعیین وقت رسیدگی کلیه وراث، وصی و موصی له را دعوت می نماید. به علاوه به منظور جلوگیری از هر گونه اختلاف در آینده، اشخاص معتمد محلی را نیز دعوت تا در زمان برداشتن مهر و موم حضور داشته باشند و در صورتی که بین ورثه محجور باشد باید نماینده قانونی وی دعوت گردد. گر چه عدم حضور، مانع اقدام دادگاه نبوده به علاوه در موارد فوری اقدام، بدون دعوت به عمل خواهد آمد. سپس قاضی دادگاه با یکی از کارمندان با نظر دادگاه و با تنظیم صورت جلسه ای مطابق ماده 201 اقدام به برداشتن مهر و موم می کنند.
د – مواد استنادی
ماده 167 و 194 به بعد قانون امور حسبی در این امر حاکمیت خواهد داشت.
